Death Valley

Na 2 mooie dagen LA was het tijd voor Death Valley National Park. Het een na grootste natuurpark, de heetste, droogste en laagste plek van Amerika gelegen in de California dessert. Een prachtig woestijngebied met een grote variëteit aan landschappen.

Tweede paasmorgen na het ontbijt de spullen weer gepakt en om de auto in. Omdat we natuurlijk zoveel mogelijk van het park wilde zien in de 1,5 dag die we hadden, zijn we vroeg vertrokken. In de ochtend zijn we er naartoe gereden, waarna we na een goede lunch in het park aankomen. Met een plattegrondje en wat informatie over het park konden we op pad.
Het park heeft een oppervlakte van ongeveer 137,5 miljoen m2 (ongeveer 2,7 x zo groot als Noord-Brabant), waarbij er een aantal centrale wegen door het park heen lopen. Aangezien het midden in het berggebied ligt, liep de weg voornamelijk door de vallei. Het park is natuurlijk veel te groot om alles te zien in 1,5 dag, dus we hebben de mooiste dingen er natuurlijk uitgepikt.

Omdat de warmte tussen de bergen blijft hangen en het laagste punt 85,5 m onder zeeniveau ligt (laagste vallei van de wereld!) is de temperatuur er veel hoger dan ergens anders, waarbij het in de zomer wel kan oplopen tot 200° F! Ook wel de warmste plek van Noord Amerika genoemd. Er stonden zelfs bordjes langs de weg waarop stond dat je beter je airco kon uitschakelen, ter voorkoming van oververhitting van de motor. En ondanks dat het nu pas lente is, was het nu zelfs al zo’n 80° F (± 25° C)! Super lekker weer dus!

Zoals verwacht zag Death Valley er heel anders uit dan enig ander natuurgebied dat wij al hadden gezien. Vroeger was de vallei van Death Valley gevuld met water, wat in de loop van de jaren bijna allemaal is verdampt. Wat nu heel mooi is om te zien, omdat er een grote laag zout is achter gebleven, ook wel zoutmeren genoemd. Verder biedt het park ook een grote variëteit aan landschappen: heuvels, bergen, dalen, struikjes, grassen en af en toe wat bloemen. Geen bomen en soms zelfs geen enkel groen meer (wat je dus eigenlijk ook wel verwacht van een woestijn).

Het landschap varieert van echte woestijnduinen, tot sneeuw bedekte bergtoppen, allerlei kleuren rotsen; van geel tot groen en van roze tot zwart (veroorzaakt door de verschillende mineralen) en vooral veel steen! En buiten al heel verlaten en vredig! Heel verrassend! Ondanks dat het zo doods en groots was, was het juist heel mooi om te zien.

Toen het begon te schemeren was het weer tijd om naar ons motel te gaan. Dit keer Motel 6, in een gat Beatty genoemd, net over de grens in Nevada (ja daar zijn we nu ook geweest ;) ) Helaas waren de kamers daar niet gemaakt voor 3 personen, dus dit keer had ik de luxe van een kamer helemaal voor mijzelf alleen.
Een hapje eten in een restaurantje om de hoek en daarna lekker naar bed. De volgende dag stond de reis naar Yosemite National Park op de planning, dus een goede nachtrust was wel nodig.