Het vertrek en de aankomst
Door: Marrit
Blijf op de hoogte en volg Marrit
06 Januari 2009 | Verenigde Staten, Baton Rouge
Eindelijk is het zover, mijn reis gaat beginnen! En wat een avontuur!
Maandagochtend om 05.00u brengen papa, mama, Vicky en Jouke me weg naar het vliegveld in Dusseldorf.
Wat een rustige reis moet worden, wordt een hele pittige rit!
Zoals er al voorspeld was, was er een flink pak sneeuw gevallen in Brabant. En omdat we zo vroeg vertrokken, was er ook nog niet gestrooid. Dus met 60 km/uur gingen we voorzichtig op weg. We waren ruim op tijd vertrokken, dus dat moest goedkomen...dachten we...
Al gauw bleek dat ook in Duitsland veel sneeuw gevallen was en de strooiwagens het niet bij konden houden. En zo kwamen we in een grote verkeersfile van langzaam rijdend verkeer terecht en werd onze rit van 1 uur en 15 min een rit van ruim 3 en een half uur!
Met grote angst dat ik mijn vliegtuig zou missen, waren we net op tijd op het vliegveld! Snel inchecken, snel afscheid nemen en snel door de douane naar de gate.
Helaas liep dus ook het afscheid nemen van thuis niet helemaal zoals gepland, maar nu was er dus ook geen tijd voor tranen en gemis. Misschien ook maar goed.
Nadat ik door de douane was bleek al gauw dat mijn vliegtuig door de sneeuwval ook erge vertraging had opgelopen en pas om 14.30u zou vertrekken (ipv 9.35u). Bergen van tijd dus ineens.
Na lang wachten verliep vervolgens het boarden gelukkig goed en konden we eindelijk vertrekken! Ik had mazzel met een leuke jongeman naast me, die de lange zit een stuk gezelliger maakten. De vlucht verliep goed. Wat turbulentie hier en daar, maar verder niets te klagen.
Eenmaal op mijn tussenstop Atlanta aangekomen, had ik door de grote vertragingen ook mijn aansluiting op mijn volgende vlucht gemist (mijn grooste angst...) Ik werd gauw doorgestuurd naar een gate waarbij ik moest zorgen dat ik op de eerst volgende vlucht naar Baton Rouge zou worden geplaatst.
En om alles nog spannender te maken, was dit vliegtuig al helemaal VOL! Ik werd op de reserve lijst geplaatst en moest maar afwachten of ik mee kon. (je kunt je voorstellen hoe mijn adrenaline level toen was...)
Na lang wachten begon het vliegtuig uiteindelijk om 10.00 PM (04.00u onze tijd) met boarden en GELUKKIG waren er een paar mensen niet komen opdagen/te laat en mocht ik mee. God zij dank!! De vliegtuigmaatschappij had anders wel een hotel voor me geregeld, maar 'all by myself' in Atlanta op dag 1 zag ik niet zo zitten... Gelukkig kwam het niet zover en was ik op weg naar de eindbestemming.
Uiteindelijk, 7 uur later dan de oorspronkelijke planning kwam ik om 00.30 AM (6.30u onze tijd) aan in Baton Rouge, waar ik werd opgehaald door mijn begeleider Bruce Eilts. Een hele lieve en vriendelijke man!
En om dan het hele avontuur goed af te sluiten, bleek ook 1 van mijn koffers nog in Atlanta te staan. Gelukkig zou deze met de eerst volgende vlucht mee komen, dus hopelijk heb ik die vandaag weer in mijn bezit.
Bruce heeft me vervolgens afgezet bij Nan Huff, de vrouw waarbij ik de komende 3 maanden zal wonen.
En omdat ik inmiddels dus al zo'n 27 uur op was, was ik kapot! Dus tijd om te gaan slapen!
Mijn adres de komende 3 maanden is:
4625 Burbank Drive #206
Baton Rouge, LA 70820
Maandagochtend om 05.00u brengen papa, mama, Vicky en Jouke me weg naar het vliegveld in Dusseldorf.
Wat een rustige reis moet worden, wordt een hele pittige rit!
Zoals er al voorspeld was, was er een flink pak sneeuw gevallen in Brabant. En omdat we zo vroeg vertrokken, was er ook nog niet gestrooid. Dus met 60 km/uur gingen we voorzichtig op weg. We waren ruim op tijd vertrokken, dus dat moest goedkomen...dachten we...
Al gauw bleek dat ook in Duitsland veel sneeuw gevallen was en de strooiwagens het niet bij konden houden. En zo kwamen we in een grote verkeersfile van langzaam rijdend verkeer terecht en werd onze rit van 1 uur en 15 min een rit van ruim 3 en een half uur!
Met grote angst dat ik mijn vliegtuig zou missen, waren we net op tijd op het vliegveld! Snel inchecken, snel afscheid nemen en snel door de douane naar de gate.
Helaas liep dus ook het afscheid nemen van thuis niet helemaal zoals gepland, maar nu was er dus ook geen tijd voor tranen en gemis. Misschien ook maar goed.
Nadat ik door de douane was bleek al gauw dat mijn vliegtuig door de sneeuwval ook erge vertraging had opgelopen en pas om 14.30u zou vertrekken (ipv 9.35u). Bergen van tijd dus ineens.
Na lang wachten verliep vervolgens het boarden gelukkig goed en konden we eindelijk vertrekken! Ik had mazzel met een leuke jongeman naast me, die de lange zit een stuk gezelliger maakten. De vlucht verliep goed. Wat turbulentie hier en daar, maar verder niets te klagen.
Eenmaal op mijn tussenstop Atlanta aangekomen, had ik door de grote vertragingen ook mijn aansluiting op mijn volgende vlucht gemist (mijn grooste angst...) Ik werd gauw doorgestuurd naar een gate waarbij ik moest zorgen dat ik op de eerst volgende vlucht naar Baton Rouge zou worden geplaatst.
En om alles nog spannender te maken, was dit vliegtuig al helemaal VOL! Ik werd op de reserve lijst geplaatst en moest maar afwachten of ik mee kon. (je kunt je voorstellen hoe mijn adrenaline level toen was...)
Na lang wachten begon het vliegtuig uiteindelijk om 10.00 PM (04.00u onze tijd) met boarden en GELUKKIG waren er een paar mensen niet komen opdagen/te laat en mocht ik mee. God zij dank!! De vliegtuigmaatschappij had anders wel een hotel voor me geregeld, maar 'all by myself' in Atlanta op dag 1 zag ik niet zo zitten... Gelukkig kwam het niet zover en was ik op weg naar de eindbestemming.
Uiteindelijk, 7 uur later dan de oorspronkelijke planning kwam ik om 00.30 AM (6.30u onze tijd) aan in Baton Rouge, waar ik werd opgehaald door mijn begeleider Bruce Eilts. Een hele lieve en vriendelijke man!
En om dan het hele avontuur goed af te sluiten, bleek ook 1 van mijn koffers nog in Atlanta te staan. Gelukkig zou deze met de eerst volgende vlucht mee komen, dus hopelijk heb ik die vandaag weer in mijn bezit.
Bruce heeft me vervolgens afgezet bij Nan Huff, de vrouw waarbij ik de komende 3 maanden zal wonen.
En omdat ik inmiddels dus al zo'n 27 uur op was, was ik kapot! Dus tijd om te gaan slapen!
Mijn adres de komende 3 maanden is:
4625 Burbank Drive #206
Baton Rouge, LA 70820
-
06 Januari 2009 - 18:33
Fien:
He Mar!!
Ik heb aan je gedacht hoor! Toen ik maandag wakker werd was ik al bang dat je vertraging zou hebben, maar zo te horen was het wel een heel spannende eerste dag!
Ik hoop dat de rest van je tijd daar iets minder hectisch word en vergeet vooral niet te genieten!!
Veel plezier komende tijd, ik kijk al uit naar je berichtjes!
Dikke Kus Fien -
06 Januari 2009 - 18:41
Carlijn & Bregje :
Lieve Marrit,
Nou, dat was niet bepaald een relaxte reis. Maar het is uiteindelijk allemaal goed gekomen! Ben je inmiddels een beetje bijgeslapen? Wat is je eerste indruk van je nieuwe thuis? Ik hoop dat je het er heeel erg naar je zin gaat hebben!
Dikke kus, Carlijn -
06 Januari 2009 - 19:14
Bregje:
Hey Marrit,
Klinkt als een enerverende eerste dag..! Vandaag even een beetje bijkomen en dan meteen aan de slag! Ben erg benieuwd naar je eerste foto's en verhalen van hoe het daar is! Gelukkig dat je eerste welkom warm was!
liefs, Bregje -
06 Januari 2009 - 19:46
Annet:
Hey Marrit! Wat een stress weer... een goed begin! Mijn terugreis was ook niet vlekkeloos, was een dag later dan gepland (maar wel business class!)
Gelukkig ben je er nu, laat het avontuur maar beginnen! Veel plezier! x -
06 Januari 2009 - 20:10
Inske En Frans:
Hey Marrit,
Nou een goed begin is het halve...werk! Toch fijn dat alles goed is gekomen, spannende momenten beleefd vol adrenaline! Nu hopen dat alles vlekkeloos gaat en dat je volop kunt genieten. Zijn benieuwd naar je eerste belevenissen en ervaringen daar!
Liefs ons -
06 Januari 2009 - 20:27
Marielle:
Heej marrit
een heel avontuur zo op de eerste dag, maar gelukkig ben je uiteindelijk goed aangekomen.
Nu gaan genieten die drie maanden en daarna natuurlijk in Peru.
Momenteel vriest het hier 15 graden, dus hoop dat het bij jullie beter is ;)
Heel veel plezier en ik kijk uit naar je volgende berichtje en foto's natuurlijk!
Kus Marielle -
06 Januari 2009 - 20:27
Bianca:
Hey meissie!
Wat balen dat je zoveel vertraging had joh! Het zat je niet echt mee. Nu maar hopen dat dit alle pech is die je tijdens de hele reis zult hebben. Slaap ze!
Liefs,
Bianca -
07 Januari 2009 - 00:59
Jolien & Nadine Straaten & Bolsius:
Hoi Marrit!
Wat een ellende bij elkaar zeg, maar je bent der!! Geniet ervan en we zullen je blijven volgen! X Jolien & Nadine -
07 Januari 2009 - 16:17
Bernice:
Hoi Marrit,
Wat een spannend begin al zeg! Ik wens je heel erg veel succes met alles!
groetjes bernice -
07 Januari 2009 - 16:28
Vicky:
Ja, je avontuur is begonnen! en hoe... jouw avonturen kunnen volgens mij niet anders dan spannend zijn van het begin tot het eind ;-)
Ik hoop dat je een hele fijne eerste dag daar hebt! Vanuit hier denk ik veel aan je...ow ik zou wel willen ruilen ;-)
Geniet van je reis! Vanuit thuis krijg je ruimte voor foto's cadeau en krijg je aan het einde van het avontuur een album! Zorg dus dat je veel leuke dingen meemaakt, die je op de site vermeld en zo dus in het album toevoegt! Tot snel! x van je zus! -
07 Januari 2009 - 19:31
Tanja:
Heeeej Meis,
Ik had jou nog gebeld maandag ik helemaal in de stress dat ik je niet meer zou spreken voordat je ging! Niet dat het gelukt is, helaas.
Fijn te horen dat je goed bent aangekomen!!!
Nog iets gehoord van ons fretten meisje? Anders dan ga ik haar stalken hoor!! Zal hoe dan ook haar aan het einde van mijn blok bellen om een afspraakje te maken.
veel plezier met wennen!!
Liefs Tan -
08 Januari 2009 - 10:36
Anton Kool:
Hallo Marrit.
Fijn dat je na 27 uur reizen, na de nodige trammelant, dan toch veilig en wel aangekomen bent.
Ja zo gaat dat. Het zit mee of het zit tegen. Maar besef 1 ding .....tel altijd tot 10 en je zult zien dat het meestal wel weer goed komt.
Ruud is 3 Januari ook met de nodige omzwervingen weer
op zijn woon-studeeradres in Lincoln aan gekomen.
Dus mijn peetekind en mijn zoon zitten weer op hub stek. Dat geeft toch altijd een gerust gevoel.
Lieve schat, wie had dat na zo veel jaren kunnen bedenken. Als kleine meid heb ik je ooit eens naar het grote AZU mee genomen. Je was daar in mijn herinnering toen ook zo ondernemend en nieuwsgierig. Vele jaren later ging je hier vlakbij studeren. Nu ga jij je nieuwe grote avontuur aan met als eindbestemming het kindertehuis in Peru.
Geweldig! Ik ben trots op je!
Geniet van dit bijzondere moment in je leven.
Liefs, Anton.
-
08 Januari 2009 - 12:48
Martijn :
Hey Marrit.
Lekker tripje. En ik moet volgende week nog de halve wereld rond. Hoop dat het bij mij wat relaxter zal gaan. Maar gelukkig ben je toch goed aangekomen. Veel plezier daar. Kus Martijn -
09 Januari 2009 - 10:21
Gerrit Vos:
Ha die marrie
hoorde van viky dat de reis naar je vliegveld niet zo lekker ging,
veel sneeuw
Maar je bent goed aangekomen en dat is het belangrijkste.
Ik lees je hebt het goed naar je zin ....fijn
mooi weer en de zon is natuurlijk iets wat wij hier te kort komen nu.
Wij blijven je volgen en wensen je heel veel s6,plezier en geluk toe
groetjes Gerrit en Anita en Sandra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
